De maatschappij , maar met name de hulpverleners, moeten meer aandacht krijgen voor de voortekenen van incidenten. Als de zich zelf verklaarde professionals de signalen al niet kunnen opvangen , hoe kan de gewone man dit dan wel doen? Een luisterend oor en vriendelijke houding werkt al vaak beter dan al die stomme protocollen . Vaak zie je dat een niet-professional , een loodgieter, politieman of kapper enz. de problematiek beter door heeft dan een afgestudeerde hulp verlener. Vaak zijn gevaarsituaties met goede hulp wel op te lossen voordat het misgaat. Iedereen kan hier zijn steentje aan bijdragen. Een paar voorbeelden hoe het niet moet:
Het eerste voorbeeld betreft een akelig helaas dagelijks voorkomend geval van slachtoffer-dader verwisseling. Toen ik één nachtje op een Bed Op Recept (BOR) op een crisisafdeling verbleef, was ik getuige ervan dat een patient, zonder enige aanleiding onverwacht in zijn gezicht geslagen werd. Pas minuten later kwam de verpleging uit het geluidsgeisoleerde kantoortje op het gebonk af. Echter zij dachten dat het slachtoffer was begonnen en die werd dus in de isoleer gesmeten terwijl de dader ongemoeid werd gelaten. Dit komt er nou van met die kantoortjes verpleging, die niet meer weet wat er gebeurt op de groep. Wel de hele dag vergaderen en dikke rapporten schrijven. Soms kennen ze jouw naam niet eens en worden zelfs patienten door elkaar gehaald.
Een Nigeriaanse asielzoeker, was een aantal jaren geleden, opgenomen op een open resocalisatieafdeling van een psychiatrische inrichting. Hij viel daar allemaal vrouwelijke patienten lastig. Hij randde ze aan en verkrachte ook een aantal ervan. Van de aanranding waren divesre medepatienten getuige, maar van de verkrachtingen niet. Echter de vrouwen konden geen aangifte indienen op het poltiebureau. Dat werd botweg geweigerd :"Bespreek het met jouw arts..."en daar waren veel andere patienten woest over.
De kwaliteit van de jeugd hulpverlening, GGZ, verslavingzorg , gehandicaptenzorg enz. is door de bezuinigingen van de laatste twintig jaar enorm verslechterd. Juist de goedwerkende projecten en voorzieningen zijn verdwenen. Helaas zijn veel slecht functionerende voorzieningen wel behouden. Tegelijk zijn alle activiteiten, therapien en dagactiviteitencentra opgeheven. In de stad Utrecht is het dagactiviteitencentrum de Boog opgeheven en een aantal jaren geleden het restaurant Het Hemelse Gerecht. Dit zeer goed draaiende restaurant waar patienten werkervaring opdeden is enkele jaren geleden opgeheven en is nu een project waar vluchtelingen het restaurant runnen.
Ook zijn alle maatjes projecten, kunstuitlenen, reisorganisaties voor psychiatrische patienten opgeheven. Ook alle urgenties voor huisvesting zijn afgeschaft en veel expatienten belanden nu letterlijk op straat.
In de GGZ zijn alle woon afdelingen opgeheven en moesten patienten of zij het nou leuk vonden of niet vanuit de instellingen in de bossen naar de jungle van de grote steden verhuizen.
Juist de open woonafdelingen boekten de beste resultaten. Bijvoorbeeld op de afdeling afdeling Bleijenburg van het WA-huis in Utrecht woonde een zware categorie patienten afkomstig uit gesloten afdelingen van de GGZ, TBS klinieken en jeugdinrichtingen. Daar is nooit één incident geweest en heerste een veilige gezellige en rustige sfeer. Terwijl op gesloten afdelingen en instellingen, maar ook in de maatschappelijke opvang, pensions en beschermde woonvormen geregeld escalaties plaatsvinden, waren open afdelingen op een in stellingsterrein altijd al een oase van rust.
Bij justitie kan het geld niet op bij nieuwe gebouwen.Daar steekt de GGZ armoedig bij af. Zie de foto.Ook is het personeelgebrek op de werkvloer rampzalig. Echter in de GGZ is heel veel geld over de balk gegooid de laatste 30 jaar. Miljoenen worden er gestoken in allemaal nutteloze modeprojecten. Een treffend voorbeeld is het intercultureel management om het voor onze medelanders beter te maken in de GGZ. Helaas hebben al die deskundiologen ook geen flauwe notie van de harde werkelijkheid. Een sympathieke Marokkaanse medepatient werd in een groepswoning elke dag racistisch bejegend door een kansarme autochtone patient. De afdelingsleiding deed er niets aan en toen stapte ik naar één van de directeuren Intercultureel management van de organisatie.. Ik vroeg hem: "Kent u het probleem van onderling racisme onder de patienten ? " nee daar heb ik nog nooit van gehoord..."
Agressie is nooit goed te praten maar er blijkt dat de houding van een kleine groep van de hulpverleners aanleiding geeft tot de meeste incidenten.
( grote correlatie tussen wie er werkt en incidenten op de werkvloer) Dit resultaat kwam uit een onderzoek van gedragswetenschappers, die op straffe van ontslag dit geheim moesten houden. ( mondeling vernomen van Dr Bert van de Werf op GGZ congres.) Als dan ook nog de geweldplegers er wel heel genadig van afkomen (een boze patient, die een begeleidster een pan heet frituurvet over haar heen giet, loopt binnen drie weken weer buiten. Een andere patient , die een gevangenisstraf uitzit in een psychiatrisch ziekenhuis, wurgt bijna een leerling begeleidster van 17 jaar , die in haar eentje nachtdienst draait op een afdeling voor agressieve patienten (Bloemendaal Parnassia, Den Haag). Alleen doordat de schrijver dezes wakker werd en haar heeft ontzet heeft zij het er levend van afgebracht. De dader was maar een week zijn terreinwandelen kwijt. In instellingen werken door het grote personeelstekort en het ziekteverzuim op de werkvloer nu veel meer uitzendkrachten dan vroeger. Die kennen de patienten niet goed en soms worden personen zelfs verwisseld. Zo staat er soms de grootste onzin in het dossier en ben je soms een alcoholist, pyromaan of pedofiel geworden. Dit is waanzin ten top!!
Zelf meegemaakt in diezelfde inrichting Bloemendaal: Daar waren allemaal tweepersoons-slaapkamers( beter te omschrijven als varkenshokken). Ik zat met een Marokkaanse medepatient Mohamed een drugsgebruiker op de kamer. Hij rookte af en toe hash op bed. Toen de verpleging daarachter kwam raakte niet alleen hij maar ikzelf ook voor een week onze vrijheden kwijt: "Jullie hebben gerookt op jullie slaapkamer." Dat terwijl ik nooit die drugs gebruik. "Dan had je maar ons moeten waarschuwen" was het argument van de verpleging. Een paar maanden later vertelde Mohamed, waarmee ik goed overweg kon, dat hij een groot mes had verstopt in zijn bed en liet het zien. Het zat verstopt in de poten van het bed. Ik vond toen dat ik dat wel aan de verpleging moest zeggen en vertelde het de ochtenddienst, maar wel onder de strikte wens geheim te houden, wie het had gezegd.
De hele dag was er niets aan de hand,maar toen wij al in bed lagen 's avonds om 23.00 uur kwam de nachtdienst langs: "Goedenavond Mohamed, Paul zegt dat jij een mes hebt verstopt in jouw bed. Ik wil jouw bed even onderzoeken..." De verpleger gooit het kussen en de lakens eraf en keert de matras om. Die klootzak vond dus niets en lachend wenste hij ons toe "Welterusten jongens." Gelukkighad ik eerst een goede band met Mohamed maarde verpleging gokte erop dat er een escalatie zou plaats vinden. Dan kunnen ze meer medicatie toedienen. Daar verdienen ze goud geld mee hier.
De inrichting Roosenburgh was (en is?) een beruchte inrichting. Der afdeling de OudeRamaer is zelfs op het nieuws geweest met zijn wantoestanden en zag er van binnen nog erger uit dan een Russiche inrichting met zijn piepkleine matglazen tralieruitjes in de woonkamerramen, stalen deuren en netten in het trappenhuis om zelfmoord te voorkomen. Ik heb een jongen die ik kende daar opgezocht en was stomverbaasd dat zo'n Goelag archipel nog in ons land bestaat. In de inrichting Roosenburgh in Den Haag zat ik zelf wel op een mooie open afdeling en had een tafel nodig voor in mijn gezellige slaapkamer. Die ontbrak nog. Die ging ik met een hoofdbroeder Keije van den Bosch, een vriendelijke man, met een lange sinterklaas baard, halen in een leegstaand paviljoen Heren3, Die afdeling Heren3 vertelde Keije mij was nog veel slechter dan de Oude Ramaer en zag er van binnen nog naargeestiger uit. Daarom zou het gesloopt worden. We wandelden terug en toen liepen we over de puinhopen van een al gesloopt paviljoen met de naam Dames 2. Keije vertelde mij dat Dames2 de hel op aarde was en nog veel slechter dan Heren3. Op Dames 2 werden vrouwen bij te laat opstaan, of hun corvee niet snel genoeg doen, voor maanden opgesloten in kerkers, ( isoleers) zonder ramen, platgespoten met enorm hoge doses antipsychotica ( Haldol beter te betitelen als Heldol) en de hele dag op bed vastgesnoerd in een spanlaken in een kerker waar de verpleging gewoon zat te lachen van het plezier als patientes het uitkermden van de bijwerkingen. ( Dit is niets anders dan marteling te noemen)
Ik heb tijdens die opname nog een slachtoffervan Dames 2 ontmoet een Joodse vrouw, die als kind het concentratiekamp Auschwitz had overleeft. Die vrouw vertelde mij dat Dames 2 nog erger was dan Auschwitz, door de continue marteling met spuiten gif op Dames 2
In al die jaren heb ik nog nooit een bezoek meegemaakt van de Inspectie van Volksgezondheid. Elke instelling voert diverse jaarlijkse kwaliteitsonderzoeken uit met nul komma nul effect. Waarom wordt dit keuren van zijn eigen vlees door de slager nog verplicht gesteld en gefinancierd door de overheid . Waar blijft het toezicht van de verzekeraars??
Al deze wantoestanden mochten en mogen niet openbaar gemaakt worden. Geen journalist of krant wil dit publiceren, want dan is zijn carriere voorgoed kapot. Er heerst totale censuur in dit Nazinederland en alleen door af en toe een incident te veroorzaken, luistert de pers naar jouw verhaal. "Moordenaars worden in ons rotland nog beter behandeld dan psychiatrische patienten.", hoorde ik al vaak medepatienten zeggen. Wij zijn met stip de meest onderdrukte minderheidsgroep van nederland.
