Aangifte niet alleen een recht maar een plicht! Veel mensen worden ontmoedigd om aangifte in te dienen of te getuigen. Weggestuurd bij de balie van een politie bureau. "Aangifte indienen heeft geen zin en verergert de situatie. " Dit is de omgekeerde wereld. Veel daderinformatie blijft zo onbekend bij de politie. Er lopen zo figuren op straat, die een veel ernstiger risico vormen, dan de politie en hulpverleners vermoeden. Daar zijn helaas veel voorbeelden van:
1. Een bewoner("Jan") van een beschermde woonvorm in Kanaleneiland belde mij op vrijdagavond op dat hij met een mes bedreigd werd door een huisgenoot("Piet") Jan is allergisch voor sigarettenrook en verzocht vriendelijk de kettingroker Piet zijn kamer deur dicht te houden. Die werd daarop woest en stormde op Jan af, die zich opsloot in de WC en mij toen mobiel belde. "Wat moet ik nu doen??"Ik hoode de dader Piet op de WC deur bonken, "Ik snijdt jouw strot ervan af, je gaat eraan". Ik radde Jan aan 112 te bellen. Echter de politie weigerde te hulp te komen.: "Bel de leiding maar." Helaas werkte er maar één uitzendkracht op een kantoortje twee kilometer verwijderde van de groeps "beschermde"woonvorm. Die vrouw raadde Jan aan zich terug te trekken op zijn kamer en zijn kamer deur te barricaderen. ze kon/wilde niet langskomen en zei dat maandag de vaste leiding wel langs zou komen. Maandagochtend kwam inderdaad het afdelingshoofd langs vergezeld met 8 man politie. De dader Piet was het huis al weggeslopen en van hem is niets meer vernomen. Jan werd afgeraden aangifte in te dienen, waarschijnlijk om de goede naam van de woonvorm niet in discrediet te brengen. ( gefingeerde namen ter bescherming vd privacy)
2. Een invalmedewerker van het schoonmaakbedrijf moet wegens ziekte de vaste schoonmaakster in een verpleeghuisafdeling vervangen. Het uitzendbureau wist dat deze Marokkaanse dame een dievegge-veelpleegster was," maar ach het zijn toch maar gekken daar, die merken het toch niet als zij bestolen worden." Van een kamer van een patient zijn ,toen hij haar de middag alleen had gelaten, allemaal spullen gestolen en is hij daarna direct naar politiebureau Tolsteeg gegaan. Dat inmiddels opgeheven politie bureau was berucht ,want aangifte indienen lukte niet. De betrokken patient ook dus ook niet, terwijl hij getuigen had( het afdelingshoofd). Hij moest binnen 10 seconden het bureau verlaten anders kreeg hij een procesverbaal wegens huisvrede breuk. Het verhaal wordt nog gekker. Een aantal dagen later bleken zijn printercartridges leeg te zijn terwijl hij nauwelijks printte. Ook bleken er allemaal onbekende vreemde bestanden te zitten op zijn harde schijf met aanmaakdatum , net de dag dat die schurkin gewerkt had en hij weg was geweest. Toen hij één zo'n bestand opende bleek dit kinderporno te zijn. Daarna wilde hij weer tevergeefs aangifte indienen, maar dat werd natuurlkijk weer op bureau Tolsteeg geweigerd en het enige gevolg was,dat er een paar dagen later een paar agenten zijn PC in beslaggenomen hebben. Na een geheime rechtzitting( achter gesloten deuren) is zijn computer verbeurd verklaard...Van slachtoffers worden daders gemaakt in deze onrechtstaat.
Het lijkt hier wel Noord Korea. Ook dit geval staat niet in de adminstratie van justitie.
3. In het patientenrestaurant van een instelling verscheen ineens een Tsjetjeense man in leger kledij. Veel patienten waren bang voor deze gebrekkig Engels sprekende man maar ik knoopte een praatje aan met hem. Het was opzich zelf een vriendelijke man. Hij vertelde mij mensen geluidloos kon doden en had gevochten in Tsjetsjenie. Ik weet het nodige van vechtsporten en wapens, dus kon opmaken dat hij gevechtservaring had en wat hij vertelde geen onzinverhaal was en Hij nam mij in vertrouwen en vertelde dat hij in de burgeroorlog daar 10 mensen had omgebracht. Ik heb direct de beveiliging, die toen nog niet wegbezuinigd was, ingelicht en ook de wijkagent op de hoogte gebracht. Op een ijskoude winter ochtend deed ik 's ochtendsvroeg om 5.00 uur de gordijnen van mijn kamer open en zag ik deze man uit de bosjes komen. Hij had op het instellingsterrein een hol gegraven tussen de struiken om te overnachten. Er waren zeker camera beelden van hem en ze hadden deze zaak tot de bodem horen uit te zoeken. Dat is waarschijnlijk nooit gebeurd want ik heb er niets meer van gehoord.
Elke getuige of slachtoffer zou eigenlijk verplicht moeten worden om aangifte in te dienen.
Omdat in gesloten inrichtingen en de bewoners veel (dwang) medicatie krijgen om de rust te bewaren, raken zij hier aan lichamelijk verslaafd. Hun problemen worden weggemoffeld en de medicatie is enkel symptoom bestrijding. En bovendien vaak een hele slechte want sommige patienten , vooral TBS’ers, hebben zo’n last van de bijwerkingen, dat ze enkel en alleen om van de medicatie, (wekelijkse depot) injecties, af te komen een delict plegen om dan zonder medicatie in de gevangenis te verblijven. In de gevangenis hebben ze meer zelfbeschikkingsrecht dan in de inrichting. Goed dat er medicijnen zijn, maar de psychiatrische medicatie verergert soms de paranoia en onrust van sommige patienten. Van diverse spontane geweldsincidenten tijdens proefverlof is dit de oorzaak, die altijd doodgezwegen wordt door de pers. Dus als u nu weer zo’n bericht in de kranten leest moet u juist heel boos worden op de betreffende inrichting. Een kat in het nauw maakt rare sprongen en de instelling had het vaak kunnen voorkomen.
Nu worden alle patienten na afloop van een verblijf in een inrichting in de maatschappij gedumpt met onvoldoende nazorg en toezicht. Ze stoppen met hun medicatie en draaien helemaal door. De hulpverlening heeft vaak geen zicht op deze mensen, laat staan dat zij hier iets aan kunnen doen. Zelfs langzaam afbouwen van de medicatie geeft al ernstige onthoudingsverschijnselen, laat staan het plotseling stoppen ervan. Dat vertellen de artsen nooit, ze adviseren het alleen de rest van jouw leven te slikken. Na het staken van psychofarmaca worden patienten veel onrustiger en agressiever dan voorheen. Er worden allemaal wandelende tijdbommen op straat gedumpt door de verslavingszorg, jeugdinrichtingen en justitie.
Dus als u een bericht in de kranten leest over een exgedetineerde die een veel erger geweldsmisdrijf pleegt dan hij eerder deed, moet u wel beseffen dat de echte oorzaak vaak niet openbaar wordt gemaakt: Een totale ontregelingstoestand tgv een ontbreken van goede opvang en wegbezuinigde nazorg.
Bij justitie kan het geld niet op bij nieuwe gebouwen, zie de foto’s. (De foto links is de wachtkamer van een forensische polikliniek en de beide foto's rechts zijn in een forensische kliniek genomen, beide met toestemming van stafleden.) Daar steekt de GGZ armoedig bij af. Justitie zou het geld beter kunnen besteden aan betere nazorg en investeren in een betere GGZ.
